پاتوق رایانه ای

فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوه‏ ... این قسمت از آیه54 سوره زخرف، نتیجه گیری خداوند از گفتگوی فرعون با مردم است که در آیات قبل آمده. داستانی بسیار زیبا، خواندنی و عبرت آموز که در تفسیر محترم « نور» با بیانی کاربردی به آن پرداخته شده است.یکی از تفاوت های اصولی جمهوری اسلامی که بر مبنای تفکر اسلام ناب، بنا شده، با حکومت های طاغوت در اینست که جمهوری اسلامی رسالت خود را در رشد دادن و پروریدن استعدادهای انسان ها می داند، به گونه ای که دنیا آباد شود و مقدمه بهشت ابدی باشد. یکی از این استعدادها که با تربیت صحیح، شکوفا می شود، « انتخاب آگاهانه و اقدام مسؤولانه» است. اسلام، هرگز با زور و اجبار در تربیت موافق نیست. و یکی از معانی «لاإکراه فی الدین» نیز همین است که دینِ اکراهی، کارآمد نیست و چونکه در فرار سیدن« روز پاسخگویی» شک نیست بنابراین هرکسی باید پاسخگوی اعتقادات و اعمالی باشد که از روی اختیار پذیرفته و انجام داده است؛ خوب باشد یا بد. این دید والا و اندیشه برتری که اسلام عزیز پرچمدار آن است، همیشه مورد سوء استفاده دشمنان، نافهمان و کم فهمان بوده و آنها گمان کرده اند که سود خود برده اند درحالیکه سوء نیت و رفتار آنها، باعث صیقل بیشتر گوهر دین و نمایان تر شدن آن و استواری مؤمنین و علاقه مندی کسانی به دین شده که دنبال عزت و اعتبار می گردند. جوانمردان و انسان های شریف، خواستار و دوست دار احترام و تکریم اند همانگونه که انسان های توسری خور و ضعیف، به ظلم و تحقیر عادت کرده اند. یکی از مأموریت های موسای کلیم که سلام خدا و خوبان نثارش، این بود که مردم توسری خور بنی اسرائیل و کنعانی که عزتشان لگدمال فرعون بود را به فضایل انسانی خودشان متوجه کند و به آنها کرامت نفسی که پس از یوسف پیامبر که س پاتوق رایانه ای...

به نام خداى بخشاینده مهربان. به روزگار سوگند كه همه انسان‌ها همه در خسران و زيانند. مگر افرادى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده و يكديگر را به حق سفارش و به صبر توصيه کرده ‏اند. سوره عصر بزرگان این نکته ذوقی را گفته‌اند که چون در ماه معظم شعبان، ولادت سیدالشهداء و سیدالساجدین و عباس علمدار که درود و سلام خدا و خوبان نثارشان واقع شده و شهادتی در آن نیست و از سوی دیگر در ماه محرم‌الحرام نیز شهادت سیدالشهداء و یاران باوفای ایشان قرار گرفته و ولادتی از ائمه در آن نیست بدین معنی است که حسین، محور این دو ماه است و در اصل، محور شادی و غم عالم است. این زیباست. حسین، چشم و چراغ عالم است. بودنش لذت زندگی و شهادت حماسی او، داغی بر دل‌ها می‌گذارد که جان‌ها را می‌گدازد. نمی‌شود حسین را فراموش کرد و نمی‌توان دنیا را بدون او تصور کرد. اگر دنیای سرگردان شرق و دنیای سردرگم غرب، حسین را می‌شناختند چنان بی‌خدا و چنین خداستیز نمی‌شدند. نه دین افیون توده‌هاست، آن‌گونه که شرق گفت و نه خدا مرده است، آن‌گونه که غرب گفت. خدا زنده است. و حسین را با شهادتش زنده‌تر کرده و کشتی او را برای نجات مؤمنین و حتی همه سرگردان‌ها و سردرگم‌های تاریخ، مهیا کرده و برکتی به او داده است تا بتواند همه مردم تاریخ را به بهشت برساند. این معجزه ابدی سیدالشهداء است وسلام ما به او زمانی که زاده شد و زمانی که به شهادت رسید و زمانی که مبعوث خواهد شد و ما همگان، مبهوت و متحیر ابهت بی‌مثال و زیبای او خواهیم شد. همان گونه که در این دنیا، ماه معظم شعبان، که ماه شادی و سرور است، آستانه و مدخل ماه بهشتیِ رمضان الکریم است، گویی بزرگان کربلا، مؤمنین را به میهمانی خدا دعوت می‌کنند و به استقبال بهشتیان آمده‌اند. شاید پاتوق رایانه ای...